بررسی توان تولید آنزیم acc-دآمیناز در باکتری های جداسازی شده از خاک های خشک، شور و شور- سدیمی و انتخاب باکتری کارآمد در تولید آنزیم

مقدمه: تنش های خشکی، شوری و شور- سدیمی، از راه های گوناگونی مانند ساخت زیستی اتیلن تنشی مایۀ کاهش رشد گیاهان می شوند. به دلیل توانابودن برخی از باکتری های خاک در کاهش تنش و مصرف پیشنیاز تولید اتیلن (acc)، این پژوهش برای دستیابی به باکتری برتر سازندۀ آنزیم acc-دآمیناز در تنش های خشکی، شوری و شور- سدیمی خاک ها انجام شد. مواد و روش‏‏ها: در این پژوهش، با جداسازی 400 باکتری از خاک های با قابلیت هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیمی گوناگون، توان تجزیۀ acc و ساخت آلفاکتوبوتیرات به عنوان معیار ساخت آنزیم     acc- دآمیناز در باکتری های سازندۀ این آنزیم و اثر تنش های خشکی و شوری بر روند رشد باکتری ها و توان مصرف acc بررسی شد. ‏‏ نتایج: پردازش و آزمون داده ها نشان داد که نه تنها توانایی ساخت آنزیم acc- دآمیناز در میان جدایه ها با هم ناهمانند بود، بلکه اندازۀ مصرف acc در آنها بسیار وابسته به تنش های خشکی و شوری بود. در بیشتر  جدایه های باکتری، با افزایش تنش، روند کاهشی معنی داری در مصرف acc دیده شد؛ اما گونۀ باکتری باسیلوس سیمپلکس که از خاک های شور- سدیمی جداسازی شد، افزون بر توانایی ساخت 901 نانو مول  آلفاکتوبوتیرات بر میلی گرم پروتئین در ساعت در شرایط بدون تنش، دارای بیشترین پایداری مصرف acc در تنش های خشکی و شوری بود. این باکتری، در برابر دیگر جدایه ها، بردباری نسبی بیشتری به تنش های خشکی و شوری دارد و تا شوری 40 دسی زیمنس بر متر و پتانسیل اسمزی 25-­ بار، همچنان acc را مصرف کرد. بحث و نتیجه‏گیری: بابررسی باکتری های جداسازی شده آشکار شد که باکتری باسیلوس سیمپلکس، کارایی بیشتری در ساخت آنزیم acc-دآمیناز در تنش های خشکی و شوری داشت و بردبار به تنش های یادشده بود؛ بنابراین،­ کاربرد این باکتری برای کاهش تنش ها در خاک های شور و شور-سدیمی و مناطق خشک و نیمه خشک در شرایط مزرعه پیشنهاد شد.‏‏